De Witte Hond

Zo’n drie jaar terug had ik het plan om mijn sluimerende gedachten in daden om te zetten. Ik had vanaf kinds af aan gedachten om op een cruiseboot te stappen. Langs de fjorden, mooie plekken bezoeken, uitzicht over zee. Toen ik jaren later, nooit verwacht, in de vrouwenopvang werkte met dagelijks pittige geweldcasussen en mijn vader terminaal was, sprak ik met mijn moeder af, dat […]

Het is een tijd geleden dat ik de digitale pen heb opgepakt. Ik liet onrustige gedachten toe, dat ik zou moeten schrijven, maar kon ze gelukkig ook weer parkeren. Zijn het letters toevertrouwen aan het papier die mij het gevoel geven dat ik enigszins leef? Schrijven geeft mij vrijheid, maar af en toe ook onrust dat ik andere dingen zou kunnen doen. Dat doe ik […]

De depressie lijkt te zijn vertrokken. Nu de rook om mijn hoofd is verdwenen, bekijk ik de smeulende resten van mijn fundamenten die zijn overgebleven. Er is een hoop afgefikt, niet alles maar toch. Ik vind het na drie jaar tijd om mijn leven weer te gaan opbouwen. Maar de praktijk is weerbarstiger dan ik zou willen. Mijn leven doet mij denken aan de film […]

Als kind had ik vroeger momenten dat ik graag onzichtbaar wilde zijn. Als een soort superheld, die zijn krachten kon inzetten als het nodig was. Als ik dit schrijf vraag ik me af: waarom dan? Zou ik dingen willen doen die niet door de beugel konden? Of stiekem bij gesprekken aanwezig zijn- wat was ik een nieuwsgierig aagje- zodat ik hoorde waar het over ging. […]

Het is 26 maart. Het einde van de week trakteert ons met heerlijk weer. De lente begrijpt waar een mens hard aan toe is: warmte en licht. ’s Ochtends tijdens het ontbijt moet ik uitkijken dat ik de wereldse ellende niet mijn goede zin laat verdrijven. De kranten staan bol met hogere beroepen, miskleunen, misdragingen en andere dingen waaronder het C-woord, die dienen om mensen […]

Het is even rustig geweest met het schrijven van blogs. Tussen de dagelijkse zaken door drongen de gedachten zich ongegeneerd op in mijn hoofd. Wat zou ik moeten schrijven, zonder in herhaling te vallen? De klok tikte ondertussen genadeloos door. Had ik tijdens mijn depressie de hoop dat de dag maar snel voorbij zou gaan, dan is het nu net alsof een dag korter is […]

‘I wanna thank you. I wanna thank you, for being an friend’, galmt door de boxen. Het liedje en tekst van Andrew Gold resoneren in mij ziel en voegen zich bij mijn diepste, meest duistere, negatief getinte gedachten. Een mix van hoopvolle gedachten, brengt mij voorzichtig in beweging. Muziek kan emotioneel zoveel met een mens doen, maar een fijne vriendschap geeft het leven extra kleur. […]

Wat is het toch dat als je van man tot man in gesprek bent, dat de diepste emoties vaak onder de oppervlakte blijven? Ik liep buiten en kwam iemand tegen. Hij vroeg aan mij hoe het ging. Ik realiseer mij als iemand vraagt ‘hoe gaat het me je?’, dat niet iedereen staat te springen om te horen hoe het daadwerkelijk met mij gaat. Ze zijn […]

Ik ben verward. Na het doorstaan van een donkere periode, lijkt er nu een periode van emotionele lente aangebroken. Een soort silver lining, een zilveren randje van optimisme verschijnt na mijn periode van stormachtige, angstaanjagende wolken. Ik lijk niet alleen uit balans te zijn geweest en langzaam te ontwaken uit een winterslaap, maar ook de natuur heeft een verrassende wending genomen. Zo was het ijskoud […]

Ik kreeg gisteren een geautomatiseerde mail van mijn taal app waarin wekelijks een woord wordt getoond in een vreemde taal. Geborgenheit was het Duitse woord van de week. Hoewel veel mensen het met mij misschien niet eens zijn, vind ik de Duitse taal erg sprekend en mooi. Het woord maakte iets los in mij. Ik wist niet precies wat, maar als het ergens in mijn […]