Afgelopen dinsdag 15 december 2020, werd wederom een historische dag in de Nederlandse corona logboeken. De winkels zijn op slot, buiten de ‘noodzakelijke’ winkels. Een dag eerder beloofde Rutten met stelligheid tijdens zijn presentatie dat we hier met zijn allen uit gaan komen. Een dag later heeft Vandale in het teken van het woord van het jaar 2020, de ‘anderhalvemetersamenleving’ als populairste woord bekend gemaakt.

Vanochtend schrok ik wakker en realiseerde ik me dat ik al bijna drie jaar in een andere soort lockdown bevind; een soort fantasy verhaal, zoals dat van Alice in Wonderland, waarbij anderhalve meter, nog te overzien is.

Ik ben beland in het land ‘andersom’. Van hulpverlener naar cliënt. Een vreemde gewaarwording; ik kneep mezelf meerdere keren in mijn arm. Ik werd de pion waarmee geschoven werd van de ene hulpverlener naar de andere, en sommige wisten heel duidelijk wat de spelregels waren en hoe het spel gespeeld moest worden, andere hulpverleners waren net begonnen. Had ik net enige grip op de regels, dan veranderden ze pardoes weer. Angst, boosheid, en leegte wisselden zich af in dit proces. Langzamerhand, na meerdere onderzoeken en veronderstellingen kwam de ‘zwarte hond’ op het toneel. Dat moest hem zijn, na diagnose nummer vier. Hetgeen ik allang wist en ook letterlijk en figuurlijk wel kon uitschreeuwen. Kleine honden worden groot. Deze zwarte hond nam sluipend zoveel ruimte in, dat het bovenop mijn borstkas ging liggen en mijn ademen steeds moeilijker maakte. Het is natuurlijk beeldend, maar depressie is slopend.

Wie is de zwarte hond?

De laatste jaren sta ik in mijn beleving tot een onoverbrugbare afstand van de anderen en ook van mijzelf. Veel mensen lijden aan depressie en het wordt soms ook wel eens verward met jezelf ‘down voelen’ of een burn-out. Het heeft wel wat overeenkomsten, echter is toch essentieel anders. Een mooi filmpje om in de buurt te komen wat een depressie is kunt u vinden op deze link. Hiermee maakte ik kennis tijdens een opname: de zwarte hond. Ook in deze tijd is het goed om de signalen te herkennen. Een ding is zeker, alleen lopen met zo’n hond is uiteindelijk ondraaglijk.