Ik kreeg gisteren een geautomatiseerde mail van mijn taal app waarin wekelijks een woord wordt getoond in een vreemde taal. Geborgenheit was het Duitse woord van de week. Hoewel veel mensen het met mij misschien niet eens zijn, vind ik de Duitse taal erg sprekend en mooi.

Het woord maakte iets los in mij. Ik wist niet precies wat, maar als het ergens in mijn onbewuste rond kolkt, komt het verhaal na verloop van zelf boven drijven.

Geborgenheid heeft alles te maken met veiligheid en zekerheid. Dat is één van de basistrappen bij Maslow’s piramide; de psycholoog ontwikkelde jaren geleden een theorie waarin de behoeften van een mens hiërarchisch worden weergegeven. Het onderste niveau van lichamelijke behoeften is basis. Om de bovenliggende trap van behoeften te bereiken moet er eerst worden voldaan aan de trap die daar onder staat. (zie het plaatje hieronder)

Lichamelijke behoeften

Een moeder koestert een kind door het vast te houden, te voeden, te kleden. Zonder dat kan een mens niet leven. Vlak daarboven staat geborgenheid als belangrijke basistrede. Ontbreekt dit ingrediënt, dan zal het essentiële eigenschappen voor de volgende trede missen; het aangaan van gezonde contacten.

Platgespoten

Ik dwarrel in gedachten terug in de tijd en weet het niet zeker maar het formulier spreekt boekdelen. Ik was 6 jaar oud. Ik zie een afgetekend formulier (zie onder) dat ik een half jaar van mijn leven spuiten heb gekregen (en niemand weet waarvoor?!)

Ik weet het nog als de dag van gisteren. Ik zie mijzelf in de schoolpauzes in de wachtkamer zitten bij het Groene kruis. Minuten duren uren. Waar andere kinderen buiten speelden op de speelplaats, staarde ik naar het glas en lood of ik daar verlossing kon vinden. Ik was bang, kreeg weer een spuit, drie keer per week, minimaal een half jaar lang. De verpleegkundige had of geen idee of het was expres maar de naalden leken metersgroot. ‘Sterk zijn jongen, sterk zijn’, zei ze.

Big boys don’t cry

Sterk zijn: dat werd mijn levensmotto. Jaren later heb ik nog steeds dat briefje met afteken sessies van mijn foltering. Ik weet niet waarom. Niemand kan mij vertellen -buiten dat ik bij de longarts kwam- wat er in mijn lichaam is gespoten. Ik neem niemand wat kwalijk, maar vindt het wel beangstigend dat er iets met je wordt gedaan, waarvan je niet weet wat er is gedaan.

Vertrouwen

Nu ik het aan het papier toe vertrouw, begrijp ik waarom ik in de basis niet snel mensen vertrouw. Kinderen van zes jaar kampen met angsten in hun ontwikkeling, en deze injecties waren niet te vermijden. Als je een stap hoger op de piramide van Maslow belandt, kun je ook sociale contacten aangaan. Natuurlijk deed ik dat ook, echter was er een sluimerend monster van angst in mij geslopen, die zich niet liet wegjagen. Contacten bleken niet altijd betrouwbaar. Waakzaamheid was geboden en ik rende lang door op adrenaline. Ik probeerde het gat in mijn leven te vullen. Ik vond geborgenheid in eten, ongezond eten. Door eten kon ik mijn leegte (tijdelijk) vullen, niet wetende als kind dat dat indirect ook snel tot uitsluiting kon leiden. Ik werd flinker en flinker. Een ieder zoekt geborgenheid, waar zoek jij het in?

Ander jasje

Jaren later, bemerkte ik als volwassene dat mijn copingsmechanismen, hoe ik met dingen omga, zijn uitgewerkt. Het jasje paste niet meer. Het waakzaam zijn (en ook beren op de weg zien) kostte zijn tol en mijn lichaam raakte uitgeput. Zoveel aan adrenaline verbruikt. Mijn lichaam was uit balans. Ik kreeg een depressie. Geborgenheid krijgt dan een andere dimensie. Er waren momenten dat ik helemaal niets meer voelde. Ik verbleef marginaal op de eerste trede, door mijn liefdevolle omgeving; eten-slapen-eten. Daarbij werden dagen afgewisseld met gierende emoties die ik niet kon hanteren. Ik vond geen verbinding, laat staan geborgenheid.

In het nu, word ik geconfronteerd, dat ik naar het ziekenhuis moet om een spuit in mijn neus te krijgen. Ik ben bang, zeg de afspraak af, maar kan het wel in mildheid naar mijzelf accepteren. Zonder de kritische stem in mijn hoofd. Geborgenheid kent verschillende dimensies.